Сени кутиб-кутиб чарчадим гоят, Согинмасдан кўйдим висолингни хам. Армонларни туйиб, мана, нихоят, Такдирга тан бердим. Кўзларимда нам.
Кўзим эмас, менинг йиглайди калбим, Юрак хам бир меъёр урмайди сира. Сенга аён эмас сўнгсиз дардларим, Билмасдинг эканинг хислар бокира.
Севгандим...Иложсиз ишкимдан кечдим, Хаётга кизикиш йўколди тугал. Севганим – гунохим, умидим – айбим, Ноумид хаёллар бошимда чигал.
Сен бошка келмайсан – бу менга аён, Сени эслаганда дардга тўламан. Кун келиб сен мени кўмсаган чогинг, Хижрон азобида ўлган бўламан.
|